جوان آنلاین: سمانه جلیلیصدرآباد، مدیر مرکز مشاوره و سبک زندگی دانشگاه علموصنعت در گفتگو با «جوان» به برخی مشکلات دانشجویان جدیدالورود اشاره میکند و میگوید: بخشی از این مشکلات عام و بخش دیگری خاص و میان دانشجویان بومی و غیربومی کاملاً متفاوت از یکدیگر است.
به اعتقاد وی، بیشترین مشکل ورودیهای دانشجویان جدید آموزشی است که در نهایت به مصائب اجتماعی و خانواده محور نیز منجر میشود.
جلیلی توضیح میدهد: عمدتاً دانشجویان در ابتدای ورود شیفته رشته خود هستند و با سبک و سیاق دوران مدرسه وارد دانشگاه میشوند، در حالی که بعد از مدتی به دلیل تفاوت فضای موجود دچار افت تحصیلی میشوند که همین افت تحصیلی مشکلاتی را برای نو ورودها به دنبال دارد.
وی با تأکید بر اینکه مشکلات تحصیلی و آموزشی در بیانگیزگیهای روحی دانشجویان در سالهای ابتدایی به شدت مؤثر است، بیان میکند: دانشجویان دانشگاههای برتر کشور عمدتاً افراد کمالگرایی هستند که تمایل دارند بهترین نمرات را کسب کنند، اما بعد از مدتی و در پایان ترم انتظارات آنها برآورده نمیشود و دچار معضلات روحی از جمله افسردگی میشوند که در سنگینترین موارد خود آسیبرسانیهایی را نیز به دنبال دارد.
مدیر مرکز مشاوره و سبک زندگی دانشگاه علموصنعت از احتمال افسردگی در میان چنین تیپ شخصیتهای دانشجو خبر میدهد و میگوید: دانشجویان خوابگاهی دچار اختلالات سازگاری میشوند و به دلیل تفاوتهای فرهنگی و اخلاقی به معضل برمیخورند.
جلیلی با موشکافی بیشتر از معضلات دانشجویان غیربومی در شهرهای بزرگ بیان میکند: برخی خانوادهها در شهرستانها با این نگاه که دانشگاه یک محیط مذهبی دارد پس امنیت و آینده فرزند آنها تضمین شده است، او را روانه دانشگاه در شهرهای بزرگ میکنند، در حالی که غافل از این هستندکه فرزند خود را راهی یک شهر بزرگ با همه پیچیدگیهای آن کردهاند.
وی میافزاید: والدین نباید فرزند خود را رها کنند، رهاشدگی در شهرهای بزرگ به معضلاتی بزرگ منتج میشود.
جلیلی به ذکر مثالی در این زمینه میپردازد و میگوید: برخی فرزندان شهرستانی به خانوادهها میگویند تهران تا ساعات ۲ یا ۳ بامداد در رفتوآمد و مغازهها باز است تا حس امنیت را القا کنند، در حالی که ما این آگاهی را به خانوادهها دادهایم که اینگونه نیست.
به اعتقاد وی، ارائه مشخصات والدین به دانشگاه و در ارتباطبودن با مراکز مشاوره یکی از مهمترین نکات کلیدی برای همراهی والدین با فرزند دانشجویی است که دور از خانه و شهر خود مشغول تحصیل است.
جلیلی تصریح میکند: ما سعی داریم با امکانات موجود در دانشگاه با والدین ارتباط داشته باشیم، اما برخی والدین اساساً خود در ارتباط نیستند و حتی بعد از مراجعه ما پیگیر مشکل فرزند خود نمیشوند که این به نتایج غیرقابل جبرانی منجر میشود.
وی با تأکید بر اینکه ایجاد استقلال برای فرزندان از زمان کودکی شکل خواهد گرفت، میگوید: والدین برای حفظ استقلال فرزند خود زمان بگذارند تا در نهایت در دوران دانشجویی تصمیمگیرنده اصلی نباشند بلکه امینترین فرد برای مشورت فرزند خود باشند.